ساقیا بزمت مهیا کن که ماهمراه مستانیم هنوز
ساغر ومی را به ما عرضه که ما سرو گلستانیم هنوز
گر 'فتاده قامتان رفتند وگشتند شاهد باغ عدن
سرو نو آریم وکاریم وبه پایش جان فشانانیم هنوز
گر نسیم سحر وباد صبا مژده ای از یار رسانند مارا
بی خبر مستیم به شب'اما سحر صبح درخشانیم هنوز
آمدیم باچشم منت جملگی راهش گل افشانی کنیم
ما که میدانیم که تنها لایق آن ماه فتانیم هنوز
شمع ما سوزد 'بریزد اشک او جاری شود چون جوی می
ساقیا گویش که ما پروانه ی آن شمع سوزانیم هنوز.....
فتانه-رمضانی اردیبهشت94
تو ای پروانه ی مسکین چرا خود رابه آتش می زنی هردم
به گرد شمع میرقصی' چو می سوزی تو افزون می کنی دردم
چو معشوق تودارد دردلش داغ وتومی بینی که می گرید
مده عمرت به پای بی خبر معشوق 'تو را زین ره حذر کردم....
فتانه-رمضانی
زاهدا برخیز در صبح و نظر کن آسمان را
منظر این کهکشان و بی نشان افلاکیان را
سر چو بر سجده نهادی و شدی محشور او
یاد کن آن لحظه مرغان مسبح بی زبان را
سرگشته ودلتنگم زیرا خبر از یار مرانیست
یادی چو از آن افسر فخار مرانیست
گویند که چو منظر شد دریاب هوای دل
از طاقت من دور است این کار مرانیست
گر گشت عیان سروش'شمس وقمر آمیزند
حظی که از آن لحظه ی دیدار مرانیست
گر دل به تپش خیزد خود راه نفس گیرد
بخت نظر رویش این بار مرانیست
پروانه صفت سوزم با شعله اش افروزم
حاجت به شب وسایه ی دیوار مرانیست
آن شاه خیال من'وان فرض محال من
دستی چو به دامانش هموار مرانیست
هرسوی جهان گردم بی پرده عیان گویم
جز او به جهان دلبر وسالار مرانیست.......
فتانه.رمضانی-جمعه 24 آوریل
نازنینا چه شود گرتو شوی مهمان من
پا نهی در کلبه ام روشن نمایی جان من
ای نوازشگر بیا با رمز گون مفتاح خود
تا که بگشایی در از این محبس و زندان من
چون حکیم محرمی بی پرده با من بازگوی
کی شود درمان کنی این درد بی درمان من
چون به بالینم رسیدی سینه ام را چاک ده
تا ز دل بیرون شود ناگفته ی پنهان من
بی خبر رفتی نماند از تو نشان و کسوتی
تا که شاید وا شود از عطر آن چشمان من
ای ندای قلب من آیا شود باور کنم ؟
زانکه بینم در برم آن یوسف کنعان من
فتانه رمضانی ــ خرم آباد 1394/1/1
