شهر اجدادی من،خرم و آباد تویی
مظهر آب و ضیاء باغ و فرحزاد تویی
آن دژ سر به فلک تا که به افلاک رسد
از فرازش نگرم بهشت شداد تویی
گر بگویم که عروسی تو به ایران نشود
پس همان به که بخوانمت چو نوشاد تویی
آن که در دامن خود نسل به نسل آورده
به امانت به دل خضر چو بنهاد تویی
بام شهرت ننهد سر که به زانو هرگز
ز نوای " سیت بیارم"* زغم آزاد تویی
عشق شیرین عسلت ورد زبان در همه جا
آنکه پرورده ز خود صد دل فرهاد تویی
دامن کوه و برت مطعم درویشان است
کوه مخمل به تنش رسد به فریاد تویی
گرد، گرداب تو گردم که بود ساغر تو
آنکه مستی دهد و دلم کند شاد تویی
تا در آغوش تو ام رنج و الم نیست مرا
آنکه در اوج غمم رسد به فریاد تویی
بجز از یاد تو ام فکر دگر نیست مرا
پس همان یارتویی، یاد تویی،خرم و آباد تویی....
بداهه ای برای شهر زیبایم
96/2/12
فتانه -رمضانی
*= سیت بیارم به لحجه ی خرم آبادی( برایت بیاورم) نام یکی از ترانه های شاد و سنتی خرم آباد که در مراسم جشن عروسی دسته جمعی خوانده میشود.
