باغ رنگازنگ من

یک قدم رنجه نما در باغ رنگارنگ من
خود بخوان زین نقش ها آموزه از ارژنگ من

راه در دنیای یکرنگی اگر جویی همی
همنوا و همقدم شو با من و آهنگ من

قامت ما را ردای حیله و تزویر نیست
رنگ را گر وانهی وانگه شوی همرنگ من

قلب ما را عاری از اهواء دنیایی ببین
من عقابم ، دل بود صید و اسیر چنگ من

گر گره از مشکل احباب و یاران وا شود
آورد شادی به رخسار و برد آژنگ من

دوستان را دوست ، دشمن را به الفت آورم
این بود آئین و هم رسم من و فرهنگ من

زندگانی کرده این آویزه را در گوش من
همنشینی با بدان عیب من است و ننگ من

در میان خیل خوبان گرچه ما را جای نیست
رنگ از سیلی گرفته گونه ی گلرنگ من.........

فتانه - رمضانی ۹۶.۱۱.۱۰

 

 

بروجرد

 

ای بروجرد شادم از احساس روح انگیز تو

زنده بادا خاک گوهر بار و عالم خیز تو

چونکه نامت را به صد علم و هنر آراستند
بس ادیب و عالمان از خاک تو برخاستند

طاق مینای لرستان را تو تک استاره ای
یکه تاز صنعت و استاد ورشو کاره ای

میدرخشد از نزه کوی و خیابان و برت
پس همای بخت و اقبالست بر تاج سرت

گوئیا دست طبیعت از فلک برخاسته
ساحت تپه چغا را چون بهشت آراسته

شامگه دریاچه ات را مه چو نور افشان کند
خیل عشاق طبیعت را به خود مهمان کند

پنجه ی زرین خورشید بر ونایی تافته
تار و پود خاکش از دیبای زرین بافته

از تلاش زارع کار آمد نیکو سرشت
میوه ی باعت مثال میوه ی باغ بهشت

ای بروجرد عطر گرین ات مرا مستم کند
گر شوم ساقط زهستی او مرا هستم کند

ای بروجرد شهر شادی ها و زیبایی بمان
رهنما شو خلق ایران را راه خود بخوان

ای بروجرد شادم از اهل تو وشادی تو
از خدا خواهم همی عمران وآبادی تو

بداهه ای درتاریخ ۹۶/۱۰/۱۹ که بادیدن عکس فوق از شهر زیباو ادیب پرور بروجرد ؛پاریس کوچک ایران ؛ به صفحه کاغذ آوردم

فتانه -رمضانی

ففنوس

چون گل از باد خزان پژمرده و پر پر شدم
داغ از جبر زمان دیده ، چو خاکستر شدم

تا بگوش جان شنیدم صیحه و فریاد حق
رستم از خاکستر و چون ققنسی دیگر شدم......

۹۶ . ۱۰ . ۱۷
فتانه رمضانی